طراحی گرافیک ریشه در عمق تاریخ بشر دارد. در این مقاله قرار است برگی از این تاریخ را تحت عنوان تاریخچه طراحی گرافیکی سیاه ورق بزنیم. با استودیو مونس خواه همراه باشید.
تاریخ طراحی گرافیکی سیاه
این اواخر خیلی از مردم سیاه‌پوست در اخبار حضور داشتند. بیشتر این اخبار بد بوده. اخبار بد، همان‌طور که به اطلاع‌رسانی آن عادت نداریم، به مردم راه را نشان می‌دهد تا از آن آگاه شوند؛ از این نظر، ما گاهی پاسخ خود را مدیریت می‌کنیم. گاهی اوقات، آن واکنش موفق می‌شود کشش کمی به دست آورد و احساسات دیگران را تشدید کند. هرچند وقت یک‌بار، پاسخ و فریاد از اعماق روح ما به بیرون می‌رود و با احساسات مردم در سطح بالایی ارتباط برقرار می‌کند.این مطلب به تاریخ طراحی گرافیکی سیاه می پردازد.
به نظر می‌رسد که در مورد فونت و حروف‌چینی آخرین کلمات یک مرد که در حال حاضر در حال تبدیل‌شدن به کپسول روابط نژادی در ایالات‌متحده شده است، طفره می‌رود.
اموری (Emory) داگلاس برای حزب پلنگ سیاه
این‌طور نیست که هیچ طراح گرافیک سیاه‌پوستی وجود ندارد؛ اما این ارقام نسبتاً غم‌انگیز هستند. طبق برآوردها، ۸۶% از طراحان، اعم از طراحان گرافیک و غیره قفقاز هستند. همان‌طور که سایت RevisionPath.com در پوشش خود از تنوع فعالیت و نیروی کار اشاره می‌کند، این عدد از اوایل دهه ۱۹۹۰ تقریباً تغییر نکرده است، حتی به‌عنوان کشوری که در تمام رقابت‌ها به سمت اکثریت اقلیت تبدیل‌شده است.
در حال حاضر، ما سعی نمی‌کنیم افراد را شرمنده کنیم و یا کسی را از کار اخراج کنیم که موسسه آمریکایی هنرهای گرافیکی انجام می‌دهد و برای تلاش‌های خود در ثبت مشخصات کار متخصصان کار می‌کند، اما ما خود می‌دانیم که به استعداد بیشتری نیاز است.
طراحان سیاه‌پوست
طراحان می‌دانند که طراحی قدرتمند است. شکل اشیا، به‌خوبی، اشکال را شکل می‌دهد. مطمئناً بخشی از این موضوع خودخواهانه است.
روانشناسان سیاه‌پوست، مورخان زن، وکلا، مهندسان، روزنامه‌نگاران، پرستاران و کشاورزان در طول زمان و تحت شرایط مختلف اهمیت مراجعه به یکدیگر و حمایت از همدیگر در مواجهه با صنایع را که در بهترین حالت به موفقیت آن‌ها بی‌اعتنا بوده و اغلب به‌طور فعال آن را دلسرد می‌کنند، درک کرده‌اند.
ما سیاه‌پوست هستیم، ما یک طراح هستیم و ما دوست داریم کارکنیم؛ اما بیشتر از آن، ما دوست داریم مهارت‌های خودمان را که بیشتر توسط شرکت «پسر پیر خوب» در فیلادلفیا رد شده‌اند را تقویت کنیم و از آن‌ها به‌طور ماهرانه با دیگران استفاده کنیم. حتی باظرافت، حقیقت تجربه سیاه‌پوست بودن را آشکار کنیم.
اگر مراکز پردازش اطلاعات سیاه‌پوستان برای پشتیبانی از یکدیگر سازماندهی‌شده‌اند، چرا ما نمی‌توانیم؟ یا شاید سؤال بهتر این است که چه کسی می‌خواهد ما رو متوقف کند؟
شاید برای شما جالب باشد: مطالعه موردی لوگو هیوندای